أین صاحبنا ، أین امامنا

از قنوت عارفان...

خدای فریاد رس من!

به شکایت نزد تو آمدم اما 

نمی دانم از کدامین درد بایدم بنالم،

از فراق محبوب تو مصطفی(ع)

یا غیبت آشکار ترین حجتت بر گستره ی هستی،

از کمی دوستان یکرنگ و یکدل

یا بسیاری دشمنان هرزه،

از هجوم نا پاک مردمان

یا برآمدن طوفان های بلا،

نمی دانم کدامین رنج، دست نوازش تورا بر سرم می کشاند

لیک کویر تفتیده ی جانم

باران عدل تورا انتظار می کشد،

تا کام خشکیده اش سیراب گردد

و دل آزرده ام ظهور عزیزی را می طلبد

تا عمق زخم هایش التیام یابد.

به لطف و رحمتت دل بسته ام

 

1.دعای قنوت امیر المؤمنین(ع) مستدرک الوسایل،ج1،ص319.